Experiment! Die TV gaat uit!

In ons huishouden wordt tv gekeken.....veel.....veel te veel. Er wordt niet eens echt gekeken, er wordt gezapt. Het ding staat aan om het aan staan.
Het is iets waar ik mij al langere tijd aan stoor. Ik kijk zelden tv, hooguit series op een moment dat het mij uitkomt. Of een film. Dan ga ik er echt voor zitten. Zappen is iets dat mij volkomen vreemd is, en ik ook oprecht niet begrijp.
Er zijn zoveel leukere dingen te doen, en ik verveel me nooit.

De telefoon is een ander verhaal. De laatste tijd was ik weer behoorlijk verslaafd aan een spelletje. Verder zit ik regelmatig op Instagram, Facebook en Pinterest. Ik post veel op IG, en kijk
's avonds ook de feeds van anderen even door, reageer op posts van anderen, en lees eventuele reacties op mijn eigen posts. Pinterest is mijn bron van ideeën. Daar kan ik me zo twee uur in verliezen, maar ook weer weken niet komen.

Van huis uit heb ik zappen ook niet echt meegekregen. Mijn vader was een grote zapper, en zat mijn zijn neus vanwege zijn slechte zicht zo'n beetje in de televisie. Dat betekende wel dat de rest van het huishouden weinig kans kreeg om te kijken. Als ik echt iets wilde zien moest ik dat aangeven, en als het niet gelijk viel met iets dat hij wilde zien, keken we. Vanaf mijn 16e had ik een tv op mijn kamer. Ik heb het ding zelden gebruikt. Het beeld was slecht, en de reden waarom ik hem had nog zuurder....maar dat doet niet ter zake denk ik. Al zal het misschien de reden zijn dat ik tv kijken niet zo interessant vind.

Ik heb echter 2 huisgenoten. Mijn man is regelrecht zap verslaafd. Vanaf dat we samenwonen staat het ding aan zodra hij in de kamer is. Op onze eerste 'date' presteerde hij het zelfs om de tv aan te zetten terwijl ik voor hem gekookt had. Zat ie South Park te kijken. Het was er bijna op stuk gelopen. De rest van de avond hebben we chick-flicks zitten kijken. Het feit dat hij dat uitgezongen heeft, heeft onze relatie letterlijk gered.
Mijn eerste kerst bij de schoonfamilie was na 3 weken verkering....en tijdens het kerstdiner stond...jawel.....de tv aan. Na het kerstdiner werden er 2 films gekeken. Niet echt wat ik gewend was van kerst. Hij stond bij ons NOOIT aan met de kerstdagen, hooguit 's middags als er een film was ( Annie, The Sound of Music, Charlie and the Chocolatefactory, West Side Story) die de hele familie graag wilde zien. De tv aan met kerst schuurde tegen heiligschennis aan.....

Totaal verschillende nesten dus wat TV gebruik betreft. Het één niet slechter dan het ander, maar wel totaal anders.

Bij kinderen is het helaas; monkey see, monkey do. Joy is al net zo verslaafd als haar vader. En ga maar eens tegen je kind zeggen dat de tv uit moeten blijven 's morgens, als het eerste wat één van de ouders doet als hij beneden komt, datzelfde is.

Afgelopen week was ik het zat. Ik had al vaker gemerkt dat Joy enorm chagrijnig wordt van YouTube. Als die een uurtje op de telefoon zit te swipen, is er daarna geen land met haar te bezeilen. Daarbij erger ik met dood aan al die vloggers en challenges. OOOOOOOOH MYYYYYYYY GOOOOOOOOD!!!!! ( = de vloggers...niet ik) Ik weet dat het erbij hoort in deze tijd, maar mijn 7 jarige kan dat nog prima missen. Ik wil geen ouderwetse ouder zijn, maar zodra ik merk dat mijn kind er een enorm grote mond van krijgt, taalgebruik gaat overnemen waar ik haar echt nog te jong voor vind en er gewoon chagrijnig van wordt, is het voor mij klaar. Tijd voor verandering. Of in ieder geval tijd om eens te kijken of dat beeldschermturen ècht zo'n negatieve invloed heeft op mijn kind.

Voor de duidelijkheid, ik heb het hier dus over MIJN kind. Het kan zomaar zijn, dat een ander kind er totaal niet zo op reageert. Ik laat het wel uit mijn hoofd om wie dan ook te veroordelen wat betreft beeldschermgebruik, dat moet ieder voor zich weten, we hebben onszelf er ook flink schuldig aan gemaakt tenslotte.

Nog een puntje wat aan het begin van het experiment leuk is om te vermelden: Joy speelt niet alleen. Heel af en toe zit ze wel even zelf te knutselen.....maar de Playmobil, Lego en poppenzooi wordt alleen gebruikt als er andere kinderen bij zijn. Zodra ik met haar thuis ben, vraagt ze continu aandacht, tenzij er een scherm aan te pas komt. Dus eerlijk is eerlijk: ik ben ook af en toe behoorlijk blij met het apparaat na weer ontelbare spelletjes en knutselwerken met mijn kind. Ik wil ook wel eens gewoon zitten met een tijdschrift, of zelfs het huishouden doen zonder dat er steeds iemand aan mijn been staat te trekken.

Vandaag was dag 1. Cold Turkey...en meteen volle bak, want madammeke heeft een oorontsteking. Gelukkig is hij gistermiddag doorgebroken, dus de druk is eraf, en eigenlijk voelt ze zich wel weer prima. Ze was dus wel de hele dag thuis. Papa had nachtdienst, die lag te slapen. De eerste moeilijke momenten zouden voor mij zijn. 'Voet bij stuk houden mama, zet 'm op!'

Euhm spoiler alert:.....de moeilijke momenten kwamen eigenlijk niet. Sterker nog.....dit was de gezelligste dag met mijn dochter thuis in maanden! Of het een toevalstreffer was, moeten we afwachten....

Ik had haar gisteravond al gemeld dat de tv overdag uit zou blijven, en de telefoon door ons allebei niet gebruikt ging worden, tenzij ik gebeld zou worden of iemand zou moeten bellen.
Ze wilde na het schoencadeautje uitpakken ( waar ik expres een knutseldingetje ingestopt had) meteen de tv aan doen, over gewoonte gesproken. Mijn "euh, volgens mij hadden we een afspraak gemaakt gisteren" was genoeg. En ze was er eigenlijk zelf verbaasd over dat ze meteen naar de tv liep zonder erbij na te denken. Ik kreeg nog wel "oh, dat wordt best moeilijk", maar het ging zonder mopperen. We zijn samen gaan ontbijten, en daarna is ze aan haar knutsel begonnen.
Die knutsel was natuurlijk na een half uurtje wel af....het eerste moeilijke moment. "mama, mag ik echt helemaal geen tv kijken vandaag?" "Nee schat, om 18.00 gaan we Sint Journaal en Freek kijken..dat is het voor vandaag". "Zucht, steun, kreun, maar wat moet ik dan doen?" "Je zou met iets kunnen gaan spelen, je hebt tenslotte genoeg, en anders ligt de hele kast vol met knutselspullen." "Maar daar heb ik geen zin in...." "Dan moet je iets bedenken waar je wel zin in hebt, ik ga nu even het huis opruimen". Ze liep wat mopperend naar boven, ik hoorde een hoop gestommel, er lagen uiteindelijk een hoop knuffels onder aan de trap, en zijzelf kwam met een berg keukenspullen in haar handen naar beneden. 10 minuten later was ze op de grond aan het picknicken met al haar knuffels.

Serieus: ik kon wel janken van geluk!!! 7 jaar, en de keren dat ik dit heb meegemaakt zijn echt op 1 hand te tellen. We zijn zelfs met school bezig omdat we ons er zorgen over maken..... en daar zit ze ineens: zelf te spelen.

De rest van de dag zal ik kort houden: we hebben samen af gewassen, samen geluncht, gekwartet, ik heb inderdaad de woonkamer kunnen soppen zonder aanhangsel en gedrein, en zij heeft getekend, met haar keukentje gespeeld, haar knuffels les gegeven in rekenen en samen met haar vader gekookt. Er was geen ruzie, er waren geen driftbuien, er was geen verdriet. Ik heb zelfs een boek over jaarfeesten kunnen lezen, en gedeeltelijk met haar gelezen. Even waren er tranen, van geluk. Toen ik vroeg bij het avondeten of ze een gezellige dag had gehad. Ik kreeg een dikke knuffel, en een zoen....en waterige oogjes. Het sprak voor zich. 

Ik denk, dat het uit doen van de tv, in combinatie met het wegdoen van de telefoons een wereld van verschil gaat opleveren! We zien en horen elkaar weer. Er zit geen scherm, geen ruis tussen. En er zijn 100.000 prikkels minder.

Deze week gaan we het zeker nog volhouden, en als de rest van de week net zo gaat als vandaag, gaat het een vaste gewoonte worden. Zodra we met meer dan 1 thuis zijn, gaan de beeldschermen uit.
Ik zal de ervaringen bijhouden. Het is me vandaag namelijk wel opgevallen waar je die telefoon allemaal voor gebruikt! Het is bijna advent, en we hebben nog geen advent ster....even de telefoon pakken om te kijken of we een nieuwe kunnen bestellen. Waar staan alle weken voor advent eigenlijk voor?...Wikipedia is je vriend. Stockmarkkrijtjes, wat kosten die? Effe googlen....
Allemaal niet gedaan vandaag. Het zijn vragen die niet per direct beantwoord hoeven. We zijn zo gewend aan 'meteen'. Maar dat is een heel ander verhaal..... voorlopig houden we ons even bij dit experiment, en ervaren we het.

Over een week meer..... :-)