In eerste instantie zijn we bezig geweest met zelfbouw in Almere Overgooi. Een prachtig project, maar uiteindelijk niets voor ons. Toch weer teveel regels, lang wachten, afhankelijk zijn van de snelheid van anderen, te veel verplichtingen. Als we daar zouden zijn gaan bouwen, zouden we blij mogen zijn een jaar later daadwerkelijk in het bezit te zijn van onze kavel, en dan begint het bouwen nog, en het wachten op de nutsbedrijven, afwachten wat er naast je komt.... en nog minstens 3 jaar in de verbouwing. Dan zou Joy inmiddels 9 of 10 zijn voor we echt konden gaan genieten.
Tijdens onze vakantie in Wijckel hadden we een dagje uit gepland naar de Ochideëenhoeve in Luttelgeest. We reden al wekelijks vanuit Almere door de Noordoostpolder naar Friesland. En iedere keer dat we de Ketelbrug over gingen, waren we voor ons gevoel "echt weg". De dag dat we de Orchideëenhoeve bezochten werd het ons echt duidelijk: we hadden ons hart verloren aan dit stukje Nederland. We reden een stukje om, en de liefde werd groter. Vanwege het werk en de reistijd hebben we ook nog de bovenkant van de Flevopolder bekeken, maar het was al vrij snel duidelijk dat de NOP een heel ander gevoel teweegbracht. De NOP moest het worden dus. Omdat Nagele meteen over de brug ligt, en wederom met het oog op reistijd, werd dat onze eerste keuze. We hebben er 2 huizen bekeken samen met Joy, die we vanaf het begin hebben betrokken bij onze plannen. Dat het in het buitengebied moest worden is nooit een vraag geweest, we wilden tenslotte ruimte.
Het eerste huis was in onze ogen de hemel voor Joy. Het lag namelijk naast een kinderboerderij, en vanuit de tuin kon je over een bruggetje direct naar de dieren toe. En 300 meter verder was het strand. Wat wil je als 5-jarige dierenliefhebber en waterrat nou nog meer??!?!?
Het tweede huis was liefde op het eerste gezicht! Ik kan nog steeds niet uitleggen waarom....maar we wisten het meteen: deze moet het worden! Waarschijnlijk omdat het aan drie kanten vrij ligt. In de auto terug naar huis heel voorzichtig aan Joy gevraagd welke zij het mooiste vond. Ze verbaasde ons enorm met haar antwoord: "die laatste mama, daar voelde het zo fijn". Ik denk dat het de eerste keer was dat ze haar gevoel de boventoon liet voeren in een heel lange tijd. De keuze was gemaakt.
Dit was begin september 2017. Daarna volgde een tijd van spanning wat betreft bieden, financiering rondkrijgen, eigen huis verkopen, Joy gestart in groep 3 wat haar heel zwaar viel, kopers die zich terugtrokken, week later kopers die meer boden dus opnieuw verkocht, kopers problemen met de financiering, wij dus ook weer problemen met de financiering....niet echt een tijd om met veel plezier aan terug te denken. Toch staken we ook veel tijd in voorpret, ondanks alle onzekerheid. Samen met Joy kijken voor een nieuwe keuken, Pinterest met haar afstruinen voor haar nieuwe kamer, alles om het maar zo positief mogelijk te houden. Het duurde haar veel te lang, op school ging het maar matig, ze hikte enorm tegen het afscheid aan. Achteraf vraag ik me af hoe we de tijd toch nog zo goed zijn doorgekomen. Het tekenen van het nieuwe huis en de inrichting bracht in ieder geval voor mij de lol er weer een beetje in terug. Opa en Danny maakten vooral plannen voor de verbouwing, Danny struinde Marktplaats af om bouwmaterialen zo goedkoop mogelijk te krijgen. Zo deed ieder het op zijn eigen manier. De 2e week van januari waren dan toch echt allebei de financieringen rond, en konden we wat dat betreft opgelucht adem halen. Er ging nog iets mis met de overdracht waardoor deze een week verschoof. Wij waren echter al naar Hoogland verhuisd voor de overgangsperiode van 5 weken. En toen was eindelijk het moment daar: 28 februari 2018 kregen we de sleutel.
Tot op het laatste moment ben ik bang geweest dat de verkopers zich zouden bedenken. Er was tenslotte zoveel misgegaan in de aanloop naar dit moment, en we hadden zo vaak gedacht dat het uiteindelijk toch niet door zou gaan.....dat ik ze bijna met het mes op de keel wilde laten tekenen. (bij wijze van spreken dan hè.) Onbeschrijflijk hoe groot mijn opluchting was toen ze deze daadwerkelijk zetten: HET IS VAN ONS!!!
Sindsdien ben ik op Instagram de verbouwing en alle perikelen daarom heen gaan bijhouden. Als je wilt volgen: Mamajoy78 en anders eventueel #droomhuisnagele
Ik vind het jammer dat ik niet meer tijd gehad heb om te bloggen het afgelopen jaar, want nu moest ik even snel een jaar in een klein stukje stoppen.
Vanaf nu beloof ik dat ik weer 'gewoon' vanuit mijn gevoel zal gaan schrijven. Er gebeurt namelijk nogal wat op emotioneel niveau de laatste maanden. Zowel bij Joy als bij mij.
Nog wel even leuk om te vermelden: Joy gaat over naar groep 4. Ze heeft het enorm naar haar zin hier op school, en helemaal haar draai gevonden. :-)
Jullie kunnen de komende weken updates verwachten over:
- Joy
- De verbouwing- Mijn zoektocht naar werk
- Mijn zoektocht naar mezelf
- Het leven in de NOP
Geen opmerkingen:
Een reactie posten